Een burn out wordt bijna altijd geassocieerd met hard werken, maar is dat wel de oorzaak? Is hard werken niet juist een symptoom voor een dieper liggend probleem, namelijk dat van emotionele verwaarlozing?
Wat is emotionele verwaarlozing en hoe herken je het?
Als je niet weet wat je mist is de kans groot dat je er niet naar op zoek gaat. Als je in je jeugd niet gezien of gehoord bent, als er niet aan jouw emotionele behoeften tegemoet gekomen is, hoe weet je dan wat je mist? Hoe kun je voor je eigen emotionele behoeftes zorgen als je niet weet hoe dat moet? Simpelweg omdat je dat niet geleerd hebt.
Behoeftes worden maar al te vaak eenzijdig ingevuld. Een goede baan, spullen, fysieke gezondheid. Als dat in orde is, dan is er toch niets aan de hand? Zo kun je ook makkelijk denken dat je een prima jeugd gehad hebt omdat er immers nergens een gebrek aan was. Maar wat als er wel voor fysieke behoeften voorzieningen waren, maar niet voor emotionele behoeften?
Het niet tegemoet komen aan emotionele behoeftes komt vaker voor dan je denkt. Als ouders zelf in de knoop zitten met zichzelf, ziek zijn, afwezig zijn door drukte, of narcistisch zijn, is er geen ruimte voor de gevoelens van het kind.
Het klinkt onschuldig. Een kind lang laten huilen met het idee dat hij of zij daar sterker van wordt. Als ouder alleen maar TV kijken of op je smartphone en niet in de gaten hebben dat je kind ergens mee zit. Langs het voetbalveld je kind opjutten terwijl het wellicht helemaal geen voetbal wil spelen. Een kind uitlachen of beschamen als hij of zij iets knulligs doet. Naar je kamer gestuurd worden als je boos bent. Emotionele verwaarlozing is vaker aan de orde dan we denken. Het is gewoontegoed geworden.
Hoe weet je wat je nodig hebt als je niet weet wat je voelt?
Iemand die veelvuldig te maken heeft gehad met emotionele verwaarlozing kan zijn eigen emotionele behoefte niet zien. Er kan zelfs sprake zijn van angst voor eigen emoties. Emotionele verwaarlozing als kind uit zich op latere leeftijd als:
- schaamte
- leegheid
- eenzaamheid
- zelfkritiek
- niet weten wat je voelt
- zelfmoord gedachten
- zelfhaat
- te onafhankelijk zijn
- te veel hooi op je vork nemen
- te veel verantwoordelijkheidsgevoel
- depressie
- geen relaties kunnen vormen
- codependentie
Het werk als vluchtoord – de eerste stap naar een burn out
Voor iemand die wegloopt voor zijn emoties, simpelweg omdat hij of zij ze niet herkend en niet weet hoe er mee om te gaan, kan werken juist een vakantie zijn. Opgaan in je werk is dan een vlucht in plaats van een noodzaak om in je levensonderhoud te voorzien. Emoties uit de weg gaan is nog nooit zo makkelijk geweest als nu. Je eigen behoeften ontwijken omdat je simpelweg niet (meer) weet hoe je er aan toe kunt geven, wordt zelfs aangemoedigd. Een burn out wordt dan niet veroorzaakt door hard werken maar door je gevoel te onderdrukken. Angst voor je innerlijke wereld, het voorkomen om echt gezien worden en mensen toestaan jou te zien is de emotionele verwaarlozing die je als volwassene voortzet. Dit creëert uiteindelijk meer stress dan toegeven aan de emotionele behoeften die blijvend aandacht vragen.
Tegemoet komen aan je emotionele behoeften
Je emoties onderzoeken, er bewust van worden wat je voelt en hoe je ze kunt uiten zijn belangrijke stappen in het voorkomen van een burn out. Uiteraard is een juiste loopbaankeuze belangrijk, maar als er echt voorbij gegaan is aan jou emoties, is er meer nodig. Je kunt leren je emotionele intelligentie te ontwikkelen en tegemoet te komen aan emotionele behoeftes van jezelf en van de ander. En leren hoe je anderen tegemoet kunt laten komen aan jouw emotionele behoeftes. Zo kun je leren hoe je echt aandacht kunt vragen voor jezelf. Iets dat bij emotionele verwaarlozing best moeilijk kan zijn. Heb je niet geleerd om op te komen voor jou gevoelens, dan is de kans groot dat je dingen altijd op een manipulatieve manier vraagt.
Wil je hulp bij het ontcijferen en ontdekken van je emotionele behoeftes? Positive Impuls kan je helpen met een behandeling die bij jou past.
