het stimuleren van het zelfgenezend vermogen

S C R I P T I E

           < klik hier om naar de uitgebreide site te gaan >

* * * * * * *

Jovanna Vriend

Deel uitmakend en ter afsluiting van de 3 jarige opleiding op  post HBO niveau Integratieve Psychotherapie BGL Hoofddorp.

* * * * *

TITEL

 Het belang en de kracht van het doen ontwaken van het zelfgenezend en regenererend vermogen.

* * *

Eerste lezer :   Ellen de Jong        Den Haag

Tweede lezer:  Judith Bosman     Delft

* * * * * * *

INLEIDING

In de opleiding wordt onder de noemer psychosomatiek al duidelijk aandacht besteed aan de wisselwerking tussen lichaam en geest. Ik vind dit een zo belangrijk en fascinerend gegeven dat ik dit fenomeen graag meer zou willen uitdiepen.
Ik heb aan den lijve ondervonden en in mijn omgeving meegemaakt hoe sterk  een lichamelijk euvel zijn invloed op de geestgesteldheid kan doen gelden. Een eenvoudige griep kan iemand b.v. al depressieve gevoelens geven of zijn geestkracht ondermijnen.
Anderzijds is het frappant om te zien hoe mensen met een krachtig zelfbeeld en positieve levenshouding lichamelijke ongemakken  als minder ingrijpend  lijken te ervaren.
Ik heb b.v. een aantal mensen met HIV begeleid tot aan het einde van hun laatste levensfase en het was fascinerend en ontroerend om te zien welke krachten nog konden worden gemobiliseerd zuiver op basis van pure geestkracht.

D.m.v. het optimaliseren van de geestelijke gezondheid,  en het gebruik van trance denk ik dat er  veel te bereiken is wat betreft het nog beter met elkaar in overeenstemming brengen  van de combinatie lichaam en geest. Het via trance in aanraking komen, ingrijpen in en optimaliseren van onbewuste  processen, is m.i. heel doeltreffend en bij uitstek geschikt om de geestelijke en lichamelijke gezondheid te optimaliseren.

De probleemstelling is derhalve:

Trance is bij  uitstek de weg om invloed te hebben op het regenererend en zelfgenezend vermogen van de mens.

Met trance of hypnose bedoel ik dan de staat waarin iemand is als hij zich naar binnen keert en de aandacht voor de buitenwereld verslapt, dit is vergelijkbaar met het opgaan in een film, een dagdroom, of een goed boek. In deze trance staat is het mogelijk zich vroegere situaties beter voor de geest te halen dan in de dagelijkse staat, ook kan men hier in b.v. makkelijker in contact komen d.m.v. visualisaties met datgene wat zich normaal op een onbewust niveau afspeelt. Tevens verdwijnt de  rationele benadering vanuit de bewuste en kritische geest wat meer naar de achtergrond, waardoor men over het algemeen meer open staat voor suggesties. De mate van trance kan verschillen van zeer licht en zich nog bewust zijn van wat er in de omgeving gebeurt, tot zeer diep, helemaal in de trance ervaring opgaand en geen prikkels meer uit de omgeving ontvangend.

1

Ik ga een aantal voorbeelden geven van genezings-  en stimuleringstechnieken via de geest.  De openleggende interventies waar we ons hoofdzakelijk mee bezig houden binnen de Integratieve Psychotherapie, zijn denk ik essentieel wat betreft het aanpakken van overtuigingen, ik-sterkte en zelfbeeld omdat iemand  met blokkerende overtuigingen waarschijnlijk zichzelf het genezingsproces niet altijd makkelijk zal toestaan.

Dit wordt duidelijk aangegeven door Kees Meijer  in het Handboek Psychosomatiek.

Hier vestigt hij de aandacht op het enorme belang eerst de onderliggende overtuigingen aan te pakken omdat als deze niet worden gezien en herkaderd, de klacht zich zeer waarschijnlijk op een andere plek dan de huidige zal gaan openbaren. ( Meijer 2003)

Dit is een zeer veelzijdige selectie , maar de rode draad is datgene dat aangesproken wordt op een onbewust niveau en zorgt voor het in paraatheid brengen van onvermoede krachten en genezingsvermogen.

Hoe dit wordt gedaan kan erg verschillend zijn, maar wat ik wil onderzoeken is of een  ingreep of interventie door het toepassen van spontane of geïnduceerde trance dieper en doeltreffender werken.

Ik bedoel met spontane trance de staat van naar binnen gekeerd zijn en  gefocust zijn die vanzelf ontstaat als de client zich richt op de kwaal of het probleem .

Deze wordt meestentijds als subtieler waargenomen  dan de geinduceerde trance, zoals de 3 en 5 stapsinductie, maar kan even werkzaam zijn.

Ik denk daarom ook niet dat de een de voorkeur verdient boven de ander en dat de keuze voor spontane of geïnduceerde trance genomen zou moeten worden afhankelijk van de gevoeligheid, dispositie en vermogen van de cliënt.

Zoals ik ook in de conclusie al stel denk ik dat veel mensen een groot deel van hun leven in deze natuurlijke trance staat doorbrengen, onder invloed van de meest uiteenlopende meestal onbewuste impulsen, signalen, gevoelens, maatschappelijke en  morele waarden en in de loop der jaren opgedane eigen overtuigingen.
De kracht van trance berust waarschijnlijk op het kunnen omzeilen van de weerstanden en de ratio die de geest ontvankelijker zullen maken voor de aangeboden suggesties en interventies en vooral aan het in aanraking kunnen komen met processen die zich normaal niet laten beïnvloeden door de bewuste geest.

Aangezien ik het heb over het verschil tussen de natuurlijke, vanzelf optredende trance, waarbij contra-indicaties vanzelfsprekend geen rol kunnen spelen omdat deze toestand onwillekeurig wordt opgeroepen en de geïnduceerde trance, zou ik bij deze laatste vorm nog wel iets over de contra-indicaties en de werkzaamheid willen vermelden.

Trance wordt afgeraden en /of is niet werkzaam bij de volgende gesteldheden waarbij een rode draad lijkt te zijn of mensen al dan niet in staat zijn om werkelijkheid van fantasie te onderscheiden n.l. o.a.:

Chronische psychose, sterk narcistische persoonlijkheid waarbij de cliënt niet bereid is naar zichzelf te kijken, ernstige psychopathie, angsttoestanden, zeer onstabiele patiënten en mensen met een sterk erotiserende of afhankelijkheidsbehoefte.

Jos Olgers, verbonden aan de NBVH, zegt hier het volgende over:

“De achtergrond van waaruit deze contra-indicatie genoemd worden zijn echter behoorlijk divers. Verschillende genoemde contra-indicaties  zijn afhankelijk van de kwaliteit en de ervaring van de therapeut, van de te gebruiken methode en de doelstelling van de cliënt.

Hiernaast is de trance welke men gebruikt in de hypnotherapie een natuurlijke toestand van lichaam en geest, die meestal gepaard gaat met relaxatie.

Absolute contra-indicaties voor het oproepen van deze toestand via suggesties lijken er niet te zijn.” (Olgers 2010.)

Het aanreiken van de laatste theorieën , technieken, filosofieën, ontwikkelingen en  onderzoeken waarvan ik er een aantal aandraag in deze scriptie  kunnen bijdragen aan het inzicht  in en het enthousiasme over de vernieuwingen en de tot nu toe vaak onvermoede mogelijkheden. Ik denk dat dit  horizon verbredend kan werken en ook zeer inspirerend kan zijn.. Het allerbelangrijkste dat ik wil aantonen is de verborgen kracht binnen de mens, die in een ieder verborgen zou zijn en slechts ontwaakt zou dienen te worden.

De citaten laat ik voor zoveel ze dat toestaan in de originele taal om ze zo authentiek mogelijk te houden

HOOFDSTUK   I

VOORBEELDEN VAN HET AANSPREKEN VAN HET ZELFGENEZEND VERMOGEN

HARTCOHERENTIE

“ Als stress zoveel kwaad kan doen, is het niet verwonderlijk het

beheersen ervan er van zoveel goed kan doen.”

” Hartcoherentie toepassend worden mensen vaak bevangen door een gevoel

van mededogen, bijna van tederheid voor hun innerlijke wezen “

Dr. Servan-Schreiber

( Serban-Schreiber, 2009 blz. 81 en 77.)

Ik wil graag beginnen met een voorbeeld uit eigen ervaring.

Toen ik zelf met de techniek hartcoherentie  van Dr. Servan-Schreiber  ging werken , gebeurde er bij mij een aantal opmerkelijke dingen.

De theorie van Dr. Servan-Schreiber gaat er van uit dat  het concentreren op een positieve emotie zoals b.v. dankbaarheid en met dat gevoel van dankbaarheid zich voor te stellen door het hart heen te gaan ademen, een dermate effect heeft op het lichaam heeft dat dit een signaal doorgeeft   aan de hersenen dat in de fysiologie alles in orde is. Hij noemt dit de  hartcoherentie. ( Serban-Schreiber, 2009.)

Wat er bij mij gebeurde was dat ik me veel prettiger ging voelen als ik deze visualisatie een aantal keren per dag deed. Ik kreeg meer vertrouwen in mezelf en de toekomst en het besef zoveel dingen te hebben om dankbaar voor te zijn, bleek op zich al een enorme krachtbron.

Ik heb ook vele cliënten  deze techniek  laten  ondervinden en de effecten waren stuk voor stuk erg positief.

Het reden om hier, en ik denk in heel veel andere gevallen voor deze interventie te kiezen is het feit dat hier enorm wordt aangedragen op het gebied van het versterken van het vertrouwen in alle positieve dingen die er in het verleden al gebeurd zijn d.m.v. het besef en het doorvoelen van de dankbaarheid hiervoor.

Wat opvallend was bij de mensen die ik met deze methode in aanraking bracht, was de  onmiddellijke fysieke reactie, een beter doorbloed gelaat, meer ontspannen houding en

gezichtsuitdrukking en over het algemeen een groter gevoel van acceptatie van de problematiek , zich gesteund voelen, veiliger en sterker bewust van de innerlijke lotsbepaling.

Ik vind dit een mooi voorbeeld van een manier van werken waarbij het innerlijk focussen, dus de trance, wordt ingezet om een verbetering in het functioneren van de client te bereiken.

4

De coherentie tussen hart en emotioneel brein zou het evenwicht van het centrale zenuwstelsel stabiliseren, d.w.z. het sympathische/parasympathische evenwicht.

Volgens Dr. Servan-Schreiber  bevinden we ons dan in een optimale situatie om alle eventualiteiten het hoofd te bieden.  We zouden nu tegelijkertijd toegang hebben tot de wijsheid van het emotionele brein en zijn intuïtie en tot de functies van het cognitieve brein: nadenken, abstract redeneren, plannen.

Tevens geeft hij het resultaat van een onderzoek van Dr. Luskin van de Universiteit van Stanford onder een groep van ernstige hartpatiënten. Deze mensen ondervonden symptomen van kortademigheid, vermoeidheid en oedeem, vergezeld gaand van gevoelens van angst en depressie. Na het toepassen van hartcoherentie gedurende 6 weken  bleek het niveau van stress  en depressie  met 22, respectievelijk  34 procent naar beneden te zijn gebracht.

Bij een ander onderzoek bleek na een maand oefenen het niveau van het ‘verjongingshormoon’ DHEA met 100 procent te zijn toegenomen en het vrije gehalte aan cortisol met 23 procent naar beneden te zijn gegaan.

( Serban-Schreiber 2009.)

Je zou hier kunnen spreken van zelfhypnose, aangezien de aandacht naar binnen wordt gericht, ontspanning en focus wordt gegeven door middel van de ademhaling en Dr. Schreiber de suggestie geeft beelden op te roepen van een geliefd iemand of het zich voorstellen van een positieve en prettige situatie in het verleden, of een vredig tafereel in de natuur.

Zelf zegt hij hierover dat deze behandelwijze zich rechtstreeks tot het emotionele brein richt. Deze gaat bijna helemaal buiten de taal om. Ze levert het resultaat via het lichaam in plaats van het denken.

“De voornaamste taak van de psychotherapeut is om het emotionele brein te “herprogrammeren”, zodat het wordt afgestemd op het heden, in plaats van door te gaan met reageren op situaties uit het verleden. Om dat te bereiken is het vaak doeltreffender om methodes te gebruiken die op het lichaam inwerken en zo direct het emotionele brein beïnvloeden, dan te rekenen op de taal en het denkvermogen, waar dit brein maar in geringe mate voor toegankelijk is.

Het emotionele brein beschikt over natuurlijke mechanismen voor zelfgenezing: aangeboren vermogens om evenwicht en welbevinden te herstellen. Deze zijn vergelijkbaar met andere zelfgenezingsmechanismen in het lichaam zoals littekenvorming over een wond of de bestrijding van een infectie.

Behandelwijzen die op het lichaam inwerken, kunnen hun voordeel doen met dergelijke mechanismen.”                                                                                                                               ( Serban-Schreiber, 2003, blz. 19.)

Ik vind deze techniek een erg mooi en praktisch goed bruikbaar voorbeeld van het toepassen van  het naar binnen brengen van de aandacht en het focussen op een krachtbron, om bij  de normaal niet beïnvloedbare functies van het lichaam te komen.

5

HET PLACEBO EN NOCEBO EFFECT  Zie ook  youtube TED talk Lissa Rankin MD 

“ We are working with hope, if there is no hope, then we are gone,

the whole world is surviving, existing with hope.

If there is no hope, forget,

everything is gone.”

Mohan Rai Shaman

of the Shamanic Institute Katmandu Nepal

( Mohan Rai , 2/2/2010.)

Het placebo/nocebo effect is een verschijnsel dat bij uitstek illustreert hoezeer het lichamelijk en geestelijk functioneren van de mens onderhevig is aan de invloeden van verwachtingen, overtuigingen en suggesties. Een groot aandeel in de mate van de werkzaamheid hebben de onbewust opgedane impulsen en signalen.

Prof. Dick Swaab zegt dat het placebo effect berust op onbewuste veranderingen in hersenfuncties, waardoor de ziekteverschijnselen verminderen.

De stoffen in de placebo’s zijn  farmacologisch onwerkzaam, maar het effect van de informatie die aan de patiënt wordt gegeven en de verwachtingen van de patiënt zelf kunnen het placebo effect zeer effectief maken.

Dit geldt niet alleen voor pillen, maar net zo goed voor gesprekstherapieën en chirurgische ingrepen. (Swaab 2008.)

Je zou het onder de invloed zijn van deze factoren kunnen benoemen als een natuurlijke trance staat omdat de mensen die dit effect ondergaan ten eerste al meestal in de trance van de kwaal zitten (a la Wolinsky), beïnvloed worden door het geloof in het medicijn en het vertrouwen in de genezer en er zo op een onbewuste manier suggesties binnenkomen en reacties op gang worden gebracht bij degenen die onder invloed van het placebo/nocebo effect verkeren.

Deze kunnen worden versterkt door het vertrouwen dat b.v. een arts of genezer wekt,  de stelligheid waarmee een eventueel effect of werkzaamheid wordt geponeerd en de mate waarin de persoon in staat is zich  het eventuele effect voor te stellen en  kan visualiseren hoe dat effect zou kunnen plaatsvinden.

In de opleiding wordt  dit gegeven natuurlijk uitgebreid behandeld en het werken met dit verschijnsel is m.i. essentieel en aan de basis liggend van elke therapievorm die gericht is op het stimuleren van het zelfgenezend vermogen.

Een van de talloze voorbeelden van de invloed van een verwachting of overtuiging is een in Japan uitgevoerd experiment.                                                                                                   Een groep kinderen, allergisch voor een giftige klimplant namen deel aan een experiment waarbij een blad  van de giftige plant over de arm werd gestreken.

6

In dezelfde groep werden de kinderen op de andere arm met een identieke, niet giftige plant behandeld.  Zoals verwacht  kregen bijna alle kinderen uitslag op de met het giftige blad behandelde arm, en vertoonden geen reactie op het onschuldige exemplaar.

Wat de kinderen niet wisten, was dat de bladeren expres waren verwisseld.

De negatieve gedachte, door het giftige blad  te zijn aangeraakt, zorgde voor uitslag  bij aanraking met het niet giftige exemplaar bij het merendeel van de kinderen.

Geen enkele uitslag werd veroorzaakt door het giftige blad waarvan aangenomen werd dat het onschuldig was.  ( Lipton 2009.)

“Dit alles op zijn kop zettend experiment was een van de onderzoeken die de aanzet hebben gegeven tot het ontwikkelen van de psychoneuroimmunologie.”

( Lipton, 2009, blz.25.)

Ik geef dit voorbeeld omdat het zo’n frappant voorbeeld van het zelfgenezend vermogen beschrijft van een groep kinderen,die vanwege hun leeftijd alleen al sterker geneigd zijn dan volwassenen om de mening van een autoriteit te aanvaarden. Ze zijn hier onder invloed van een aanname of een geloof, op een bepaalde manier in een natuurlijke trancestaat waardoor de normaal verwachte reacties anders uitpakken.

Dit komt overeen met wat de psycholoog Irving Kirsch “response expectancies” noemt (Kirsch 1997). Dit zijn emoties, ervaringen of fysiologische reacties die onwillekeurig optreden omdat je ze verwacht.

Een ander schrijnend voorbeeld van het nocebo effect is het verkeerd gediagnosticeerd worden en het soms zelfs overlijden aan een niet acute of zelfs  niet bestaande ziekte.

De keerzijde hiervan zien we gelukkig bij de talloze voorbeelden van het effect  van een positief verwachtingspatroon.

Dr Bruce H.Lipton Ph.D.  zegt  b.v. over spontane genezingen het volgende:

“While we often perceive of examples of “spontaneous remission” as miraculous healings that happen”by the grace of God”,  looking a little deeper we see something else at work.

Quite often these fortunate individuals actively participate in their own healing by consciously or unconsciously making a key, significant change in their beliefs and behaviours.”

( Lipton, 2009, blz 13.)

Een treffend voorbeeld van het aanspreken van de innerlijke genezingskracht is dat van het wonderbaarlijke herstel van  Mitchell May. Hij was slachtoffer van een zeer zwaar verkeersongeluk, waarbij hij verlamd raakte, botten waren verbrijzeld, zenuwbanen vernietigd en zijn behandelend arts, Dr. Edgar Dawson van UCLA was ervan overtuigd dat hij nooit meer zou kunnen lopen en een amputatie zijn enige redding inhield.

Mitchell werd in contact gebracht met Jack Grey, hypnotiseur en paranormaal genezer.

Na een lange weg van behandeling door Grey, kan Mitchell zelfs weer rennen en bergbeklimmen.                                                                                                                          Dr. Dawson zegt hierover dat hij als wetenschapper moet concluderen dat de genezer, Mitchell heeft genezen, niet hij.

Verbazingwekkend, of misschien niet zo heel erg in het licht van deze scriptie, is datgene wat Jack Grey aan  Mitchell vertelde:

“Mitchell we can heal you, you have everything, you have whatever you need already in you.

It’s born in everyone, we’re just going to wake it up.”

(Grey, 24/2 2010.)                                                                                                                     7

BIOFEEDBACK

Biofeedback is een systeem waarbij bepaalde lichaamsfuncties of processen in beeld worden gebracht bij de cliënt. D.m.v. het zichtbaar maken van de fysieke reactie in het lichaam.        Op b.v. een beeldscherm of via een geluids- of ander signaal , kan de cliënt leren vat te krijgen op de normaal niet zo makkelijk te beïnvloeden processen.

Dr. Christopher Charms, Neurobioloog, verbonden aan het onderzoekscentrum Omneuron en werkzaam met chronische pijnpatiënten aan de University of California in San Francisco, verteld in het Discovery Science programma Weird Connections uitgezonden op 24/2/2010, over de door hem ontwikkelde methode in dit veld.

Via een live brainscan, waarbij het betreffende hersengebied in beeld  wordt gebracht voor de pijnpatiënt via een monitor, wordt deze geleerd hoe hij de activiteit kan beheersen.

Volgens Dr. Charms is de sleutel hierbij het kunnen aanwenden van de placebokracht.

Hij werkt hier  met beelden van een kampvuur, gezien door een “virtual reality” bril.                Als de vlammen lager worden, door ingrijpen van de patiënt, vermindert de uitslag van de pijngrafiek. De patiënt leert hierdoor controle over zijn pijn te krijgen.   Dr.Charms zegt hierover: “The placebo effect is normally thought of as an unconscious process, one that someone isn’t aware  is happening to them”.

It is possible that using this approach, we may be able to teach someone to take conscious control over those same systems,to teach someone to deliberately produce a placebo effect and bring their pain down at will.” ( Charms, 24/2/2010.)

Hij ziet dit als een beter werkend alternatief voor een verslavende en vaak ineffectieve medicatie.

Dr. Charms spreekt hier zelf specifiek van een blijkbaar zeer nuttig en werkzaam placebo effect, er wordt hier bewust een beroep op gedaan d.m.v. de visualisaties, waardoor de patiënt in een trance-achtige staat, inzicht krijgt in het mechanisme van de pijn en hierop controle kan uitoefenen.

8

HOOFDSTUK   II

EPIGENETICA

In hoeverre gebeurtenissen en gedachten hun inwerking kunnen hebben op zelfs het DNA wordt momenteel aangetoond door een nieuwe tak van de genetica n.l. de epigenetica.

Deze stroming  gaat ervan uit dat de controle over onze levens  wordt bepaald door onze geest en niet (totaal) in onze genen ligt voorgeprogrammeerd.

Bij een aantal onderzoeken, waarvan één Nederlands dat zich bezig hield met het onderzoek naar de gevolgen van de hongerwinter in ’44 op zwangerschappen en met name het geboortegewicht, bleek dat zelfs tot in de vierde generatie, klein- en achterkleindochters het leven schonken aan baby’s met een eveneens lager gewicht.

In het DNA van de moeder en de dochters waren bepaalde genen, specifiek die in het gen igf2, in en uitgeschakeld die dit signaal tot lager geboortegewicht erfelijk maakten.                                                                  Dit onderzoek dat werd uitgevoerd door Bas Heymans, Moleculair Epidemioloog aan de LUMC in samenwerking met enkele van zijn collega’s aldaar en een aantal Amerikaanse vakgenoten zegt hierover:

“Epigenetica zou wel eens een mechanisme kunnen zijn waarmee een individu zich snel aanpast aan veranderende omstandigheden.

Selectie zoals Darwin dit beschreef,gaat langzaam. Er wordt wel gedacht dat de stofwisseling bij hongerwinterkinderen zuiniger is afgesteld, gestuurd door epigenetische verandering.

Vroeger werd gedacht dat epigenetische veranderingen werden gereset bij de vorming van ei- en zaadcellen, maar sommige epigenetische patronen lijken hieraan te ontsnappen.”( Heymans,  2009.)

Een ander onderzoek bij  slachtoffers van de aanslag op het World Trade Center die hierbij een posttraumatische stressstoornis hadden opgedaan en hun kinderen, bleken eveneens veranderingen in het DNA te hebben plaatsgevonden. Deze stoornis klik hier werd d.m.v. een gewijzigde manier van aan- en uitschakelen van bepaalde genen opgeslagen in het DNA.

Dit onderzoek werd uitgevoerd door o.a. Rachel Yahuda Ph.D. ,verbonden aan de Mount Sinai School of Medicine, NewYork.

Bij dit onderzoek werd door 98 vrouwen die direct waren blootgesteld aan de aanslag op het World Trade Center bloedmonsters van het op het moment van de aanslag ongeboren kinderen ingeleverd. Deze kinderen waren inmiddels negen maanden oud.

Tevens werd een PTSS vragenlijst ingevuld. Uit beide bleek dat de kinderen een hoger stress niveau hadden en minder belastbaar waren dan niet blootgestelde kinderen.  (Yahuda 2010)

Deze onderzoeken zouden misschien ook een heel nieuw  licht kunnen werpen op het tot nu toe moeilijk te verklaren  fenomeen “tweede of derde generatie  concentratiekampsyndroom”, waarbij eveneens in latere generaties het trauma lijkt te zijn doorgegeven.

Hier is i.v.m. het nog zo recente en prille onderzoek wat  de epigenetica betreft, nog geen naspeurbaar onderzoek naar gedaan, ofschoon je misschien in het verlengde van de resultaten van het  Mount Sinai onderzoek wel verwachtingen zou kunnen hebben wat betreft mogelijke veranderingen in het DNA van deze groep.

9

Prof Annette Karmilow-Smith , neuroloog, verbonden aan de Birbeck Universiteit in Londen, deelt eveneens de mening dat genen niet zo rigoureus en vaststaand ingrijpen in de                        ontwikkeling van b.v.  de hersenen als altijd werd aangenomen. In een interview in het BBC programma Horizon zegt ze hier het volgende over:

“The basic brain is very plastic, people tend to think of genes as determining outcome, this is just the case for the broad structure of the brain. Genes are just as dynamic as any other aspect of our development.  Genes are expressed in different ways as a function of the environment we are experiencing.”

( Karmilow-Smith, BBC Horizon 2010.)

Ik zou deze effecten natuurlijk niet als een trancefenomeen willen beschrijven, maar wel als voorbeeld aan willen dragen van hoe diep traumatische gebeurtenissen hun sporen kunnen achterlaten niet alleen in de geest, maar zelfs in het DNA.

De link met, en de toepasbaarheid en het nut van b.v. regressie en delenwerk om aan de slag te gaan met de hier opgedane trauma’s lijkt mij hier natuurlijk wel evident en zeer belangrijk.

Dit is de reden dat ik het voorbeeld van wat er epigenetisch met het DNA kan gebeuren heb opgenomen in deze scriptie.

Een conclusie, denk ik, die hier gelukkig te trekken zou zijn, is, dat het zeer aannemelijk is dat het tegenovergestelde, namelijk het opslaan in de genetische code van momenten van kracht, geluk en beschermd en geliefd zijn  ook logischerwijs zou moeten plaatsvinden.

Ik ben van plan regressie naar deze momenten in mijn praktijk een belangrijke rol te laten spelen, ik heb hier met een groot aantal cliënten mee gewerkt en ook op mezelf toegepast.

Het effect hiervan heb ik zelf als zeer weldadig en ondersteunend ondervonden, en  ik bemerkte gelijke reacties bij mijn cliënten.

De reden dat ik deze interventie inzette was om aan  een grotere ik sterkte te werken, krachtbronnen aan te spreken en  deze hulpbronnen weer bewust te worden. De resultaten  bij deze methode leken, misschien niet al te verbazend, veel op de effecten van de hart-coherentievan Dr. Serban Schreiber Dit heeft denk ik te maken met het feit dat de cliënten naar een warme, meestal veilige en ondersteunende vroegere ervaring teruggaan.

Dit resulteerde vaak eveneens in het ervaren van een gevoel van dankbaarheid

Momenten van veiligheid, koestering, liefde en geborgenheid , waarvan de helende en bekrachtigende effecten algemeen worden onderkend in de reguliere geneeskunde en psychotherapie, zouden op deze wijze meetbaar kunnen worden aangetoond.

Een ander voorbeeld dat dit erg mooi illustreert geeft Dr. Gail Ironson, professor psychologie  en psychiatrie aan de  University of Miami. Zij merkte op dat HIV patiënten die in een liefhebbende, universele kracht geloven, langer leefden dan degenen die geloofden  in een macht die ze zou straffen. Hoop, geloof, liefde en vertrouwen zijn denk ik de steunpilaren van de genezing en gezondheid.

( Hamilton, 2005.)

Ik ben zeer benieuwd naar de  hopelijk komende onderzoeken naar het positief beïnvloed worden van het DNA. Hier zijn echter momenteel jammer genoeg nog geen onderzoeksresultaten te vinden, maar ik zie ze met ongeduld tegemoet.

Ik ben wel bang dat het een stuk ingewikkelder zal zijn om de eventuele  mutaties van de positieve ervaringen terug te vinden in het DNA, omdat een negatieve  beïnvloeding denkelijk meer opvalt dan een die een positief effect heeft, omdat nu eenmaal meer aandacht wordt besteed aan datgene wat als een verstoring wordt gezien en een klacht .

10

HOOFDSTUK   III

INTERVENTIES GEBRUIK MAKEND VAN TRANCE, AANGEREIKT

VANUIT DE INTEGRATIEVE  PSYCHOTHERAPIE

Kees Meijer zegt in het Handboek Psychosomatiek dat  hypnotherapeutische methoden vooral geïndiceerd zijn bij klachten die bij gebruik van behandelvormen die met het ‘bewuste’ werken, niet verdwijnen. Hypnotherapeutische methoden kunnen er op gericht zijn klachten te verkennen, onderliggende conflicten te bewerken, terug te gaan naar de oorzaak van de klacht of een zelfhelende houding te bevorderen en de placeborespons op te wekken.

Tevens vestigt hij de aandacht op recent onderzoek waaruit blijkt dat moedeloosheid het limbisch systeem beïnvloed waardoor de lichamelijke afweer verzwakt en ziekten ontstaan.

Hoop (en suggestie) doen dus klachten verminderen.

( Meijer, 2003.)

Ik heb met een drietal van mijn cliënten met klachten zoals astma, reuma en kanker gewerkt met een combinatie van visualisatie, symbooldrama in de vorm van de lichaamstocht en Simonton achtige interventies, waarbij de cliënt actief wordt aangespoord de kwaal met eigen verbeeldingskracht te lijf te gaan.

In het verlengde hiervan liggen andere ontspanningsmethoden die met visualisaties werken zoals die van Kabatt-Zinn , het meditatief ontspannen bij bestrijding van pijn en stres , de progressieve relaxatie van Jacobson en de methode van Wolinsky  die de cliënt toestaat de oude, in trance opgeroepen klacht bewust in het hier en nu ten volle te ervaren.

Afgezien van de onmiddellijke resultaten zoals klacht- of pijnvermindering en het reduceren van  de hiermee gepaard gaande stress viel mij ook op dat het mobiliseren van de eigen kracht  een sterke vergroting van  het gevoel van innerlijke lotsbepaaldheid, d.w.z. het besef zelf iets te kunnen doen,  tot gevolg heeft.

Bij de methode van Simonton, worden visualisaties gebruikt waarbij de cliënt zich voorstelt dat de kwaal wordt bestreden in een levendige symbolische voorstelling, b.v.  d.m.v. ridders te paard, die de kankercellen aan hun lans rijgen.

Hoewel deze methode voor kankerpatiënten is ontwikkeld zijn de visie en methoden ook bruikbaar voor  andere (psychosomatische) klachten.

Meijer zegt hierover  dat in het genezingsproces van ziekten en klachten het eigen aandeel (motivatie en levenskracht)  vaak belangrijker zijn dan dat van medicijnen bestraling of ingrepen.

Het echtpaar Simonton, hij was radioloog en directeur van een Texaans Kankerinstituut en zij psychotherapeute voor kankerpatiënten, ontwikkelde een behandeling voor kankerpatiënten die gericht is op het wekken van hoop, positieve verwachting ( self fulfilling prophecy)  en het doen ontstaan van een nieuw levensperspectief.

De therapie kan soms beginnende kanker genezen; in veel gevallen wordt het ziekteproces vertraagd en wint het resterende leven aan kwaliteit.

Men kan zo zijn”‘placebo effect” in eigen hand nemen.

De kracht van de therapie is dat het een structuur biedt waarin systematisch diverse thema’s  worden bewerkt en die gericht is op het herwinnen van zelfrespect en levenskracht in een kritieke levensperiode. (Meijer,2003                                                                               11

Het doel van de therapie is de “kracht van de geest” van de cliënt te vergroten en zijn vermogen op te voeren en hem “intern lotsbepaald” te maken.

Als stress en machteloosheid de afweer afzwakken , kan omgekeerd een positieve levensoriëntatie  de afweer vergroten en ziekten voorkomen.

Via de trance van de  visualisatie wordt hier ook weer een prachtige manier getoond om invloed te hebben op “normaal “ niet zo makkelijk te sturen processen die bijdragen aan een optimaler, dus gezonder functioneren. Tevens wijst hij op het nut van ego-state-therapie, deze werkt met een persoonlijkheids “deel”, dat verantwoordelijk is voor de klacht, het deel wordt in trance opgeroepen  en er kan worden onderzocht waar dit deel de overtuigingen opdeed, op welke wijze dit deel wil helpen, wat het nodig heeft en of de opgeslagen besluiten en strategieën nog steeds voor de persoon werken.

Een vergelijkbare methodiek is deregressie, waar de cliënt in trance teruggaat naar het (traumatische)  ontstaansmoment van de klacht.

Hier verkent deze het ontstaansmoment en worden de vragen gesteld zoals, hoe de klacht toen hielp, waarbij deze hielp, wat de cliënt toen nodig had en hoe de klacht op dit moment nu nog nodig is om het probleem op te lossen. Een oude pijn of verdriet kan worden opgeroepen, doorvoeld en verzacht. Tevens kunnen uitspraken  in een nieuw  en volwassen daglicht worden gehoord omdat de cliënt er nu met de volwassen geest en competenties die daarbij horen aanwezig is.  Dit leidt vaak tot het nader bezien van vroeger genomen besluiten en conclusies die onbewust zijn opgeslagen. De cliënt krijgt nu de kans deze vanuit een volwassen perspectief te benaderen en  te herzien.

Ten Dam zegt hierover het volgende:

“Door opnieuw door de veroorzakende ervaringen heen te gaan, maken we de ladingen los en verwerken ze alsnog.  Een marteling herbeleven, hoe erg ook, is onvergelijkbaar minder erg dan de echte marteling.

De ervaring is homeopathisch verdund,  en geeft juist daardoor inzicht en overzicht.

Wat we toen niet begrepen, alleen al door de pijn en het verdriet en de honger en  kou, begrijpen we nu wel.”

( ten Dam, 2001, blz. 104.)

Het werken met delen en regressie zijn denk ik zeer waardevolle methodes om de eerder in het  leven opgedane overtuigingen te ‘up daten’ en zo de weg vrij te maken naar totale en werkelijke genezing, die dan  door het totaalwezen van de cliënt wordt toegestaan en ondersteund.

Ten Dam zegt hierover i.v.m. met een regressiesessie die hij met een studente deed:

“Verandert dit  (de regressie en de daarbij behorende interventies ) haar karakter?

Ja en nee.  Ze verliest een hardnekkige emotie en kan de onderliggende instelling weer aannemen.  Dit is integratie, helen, therapie.

Dat maakt haar niet zwak, zacht of naïef.  Een zwaar stuk wapenrusting kwijt te raken betekent een handicap kwijt raken – zeker in tijden van vrede.

Een krachtig, open karakter is een structuur die vrijmaakt.

Regressie gaat niet over universele vergeving of onvoorwaardelijke liefde.

Het gaat om begrip, aanvaarding en groei; om in evenwicht en in je kracht te komen.

Het gaat om psychische en geestelijke gezondheid.” (ten Dam,2001,blz.72.)              12

De hypnotherapie ”an sich”, heeft natuurlijk al een jarenlange reputatie van succesvolle behandeling van zeer uiteenlopende klachten, waarbij vooral het limbisch systeem een rol speelt.

Hier is zoveel literatuur over beschikbaar dat ik niet denk alle hiervoor geschikte klachten te hoeven benoemen.

De definitie van hypnose zoals Hans ten Dam deze geeft in zijn boek Catharsis en Integratie is de volgende:

“Een trance waarin onze aandacht geïntegreerd is, naar binnen of naar iets buiten ons.

We zijn tijdelijk minder alert en minder bewust van onze omgeving.

Onze waarneming van tijd verandert en we worden meer bewust – of juist minder – van ons lichaam. Imaginatieve mogelijkheden nemen toe.

Onze lichamelijke toestand verandert, onze huidweerstand wordt groter,  hersengolven worden trager en we worden slomer en stiller.

Hypnotiseren induceert deze trance, gewoonlijk door anderen (hypnotiseur) en soms door onszelf (zelfhypnose). Hypnotherapie verloopt in trance. In deze toestand kunnen we makkelijker  vorige ervaringen exploreren en makkelijker suggesties in ons opnemen.”

( ten Dam,2001, blz. 396.)

Het voorbeeld van het succesvol bestrijden van b.v. PDS is denk ik het mooiste voorbeeld van een succesvolle aanpak via hypnotherapie. Hypnotherapie wordt nu officieel erkend als zijnde  de meest doeltreffende manier om deze zware, sociaal debiliterende en lichamelijk verzwakkende ziekte  het hoofd te bieden.

Misschien lijkt het behandelen van de interventies uit de Integratieve Psychotherapie vanuit het kader van de opleiding gezien overbodig, maar ze leveren zeer werkzame voorbeelden van de doeltreffendheid van het inzetten van trance en voor de hiermee niet bekend zijnde lezer, denk ik dat dit verhelderend en inzicht gevend kan werken.

Wat ik heb gepoogd aan te tonen met de selectie van deze interventies, is hun bruikbaarheid in het kader van het stimuleren van het zelfgenezend en regenererend vermogen en het belangrijke feit dat dit prachtige voorbeelden zijn van het gebruik van trance om zowel het lichamelijke als geestelijke genezingsproces te beïnvloeden.

Het praktisch gebruik ten opzichte van het opwekken van het zelfgenezend vermogen van al deze interventies uit de Integratieve Psychotherapie zie ik als enerzijds, de weg vrij makend naar een gezond zelfbeeld, de genezing van de geest  en het zichzelf gunnen en toestaan van gezond worden. Anderzijds als het rechtstreeks aanspreken van de zich op het onbewuste niveau bevindende helende kracht.

13

HOOFDSTUK   IV

DE KRITISCHE GELUIDEN EN DE KANTTEKENINGEN HIERBIJ

Na al deze fascinerende verhalen,  theorieën ,experimenten, onderzoeken en genezingen is het tijd om ook de critici eens aan het woord te laten.

Er zijn mensen die zelfs de aantoonbaarheid van  het  wetenschappelijk bestaansrecht van hypnose willen bestrijden en beweren dat het niet te onderscheiden is van het placebo effect zoals R.Barker Bausell beweert in zijn boek ,Snake Oil Science, the truth about complementary and alternative medicine:

”Hypnosis and the the placebo effect are so closely, heavily reliant upon the effects of suggestion  and belief that it would be hard  to imagine how a credible placebo control could ever be devised for a hypnotism study.

Even if you could devise a hypnosis study that isolated the role of suggestion and belief, how could you do fake hypnosis?”

(.Barker Bausell,  2007,blz.112.)

Het is heel begrijpelijk dat  hij tot deze conclusie komt aangezien m.i. de werking van hypnose  dezelfde kracht aanspreekt als het placebo effectdoet, maar het een is  niet hetzelfde als het ander.

Ook zijn er mensen die niet alleen de hele hypnotherapie afdoen als placebo effect maar ook nog regelrecht waarschuwen voor de kwalijke gevolgen van de hypnotherapie.

“Patients can become dependant on non-scientific practitioners such as hypnotherapists, who employ placebo therapies. Such patients may be led to believe in imagined ‘reactive’hypoglycemia, non-existant allergies and yeast infections, dental filling amalgam ‘toxicity’,or that they’re under the power of qi or extraterrestrials.”

( Dodes, the Sceptical Inquirer van jan./feb. 1997.)

Dit gaat natuurlijk niet alleen op bij hypnotherapeuten. Je zou dezelfde waarschuwing kunnen geven bij elke therapeut of arts, op willekeurig welk vakgebied die zijn beroep niet op een verantwoorde wijze uitvoert.

Nog iemand die  de wetenschappelijke waarde en aantoonbaarheid wil betwijfelen is K.Harary: “The ambiguity surrounding what it means to be  under the influence of hypnosis starts right at the beginning, with no standard for hypnotic induction.

Induction is supposed to be a ritualized set of procedures for bringing about the hypnotic state.

But it’s not like a drug given in measured doses, There’s no definition for what constitutes a dose of hypnotic induction. And here’s the rub: in the absence of a standard it is not possible to evaluate the effects of the induction process or even to state conclusively when a person is or is not, undergoing hypnosis.                                                                                               Even if hypnotic induction withers in the light of scrutiny, surely there’s some resulting state of mind all hypnosis subjects share regardless of the means used to achieve it?

14

The Holy Grail of hypnosis research is a maeasurable trance state in which people somehow gain access to the deeper resources of their conscious transcend pain and stimulate their immune response.

Such a state would reasonably be expected to show up as a signature pattern of brainwaves or physical correlates akin to the rapid eye movement of dreamsleep.

Unfortunately, attempts  to find brainwave patterns that distinguish hypnosis from ordinary waking consciousness  have not panned out.

The rare physiological sign of hypnosis spotted in the laboratory,  has failed to prove the existance of a hypnotic state.”

( Harary,  Psychology Today  maart 1992:)

Het feit dat je iets niet aantoonbaar kunt maken of meten is natuurlijk geen bewijs dat het fenomeen in kwestie niet bestaat.

Harary haalt in dit artikel ook nog een uitspraak aan van Thurmann Mott M.D:

“Évery time we thougt there was a physiological indicator it hasn’t held up.

It is entirely possible that hypnosis begets a state of mind that eludes current means of measurement”.(Thurmann Mott Magazine for Clinical Hypnosis, maart 1993.)

Het aardige van het aanhalen van deze quote is wel het feit dat  Harary hiermee zijn eigen theorie totaal om zeep helpt. Hoe kun je iets meten waarvoor je de middelen nog niet hebt om het te meten?

Dr. Robert Baker Ph.D  auteur van ‘They Call It Hypnosis’ en Professor Emeritus aan de University van Kentucky doet ook een uitspraak liggende in het verlengde van die van Thurmann Mott:“It s nonsensical to argue  that hypnosis involves some sort of special state when we can ’t find it no matter how long we look, it s like looking for ether.”

(Thurmann Mott Ph.D. citaat uit artikel van K.Harary,The trouble with hypnosis, Magazine for Clinical Hypnosis, maart 1993.)

Desondanks praktiseert Baker al meer dan 20 jaar hypnotherapie en heeft belangrijk werk in dit veld gepubliceerd.

Ik wil nog even iemand aan te halen die m.i. de hele discussie in een helder licht plaatst n.l. Charles Tart Ph.D. , altered states researcher aan de  University of California in Davis en auteur van States of Consciousness, deze wordt hier geciteerd door Harary:

“Pursuing hypnosis as a single state of mind may make no more sense than  viewing ordinary waking consciousness as a unified state.

A whole range of things commonly go under the name of hypnosis, people are lumping together a lot of different states, inner experience and external phenomenon.

It’only in our ignorance that we treat everyone undergoing hypnotic induction as if they’re all having the same experience.” (Tart, Magazine for Clinical Hypnosis,Maart 1993.)

Dit prachtig illustrerend in een de volgende vergelijking doet dit Jeffrey K.Zeig Ph.D., directeur van  de Milton Erickson Foundation in Phoenix, hij zegt:

“Falling in love is an experience  that we all  know that we have, but how do you define it objectively?

Being under the spell of hypnosis  is more of a subjective state of mind than an objectively measurable altered state of consciousness.” (Erickson, Magazine for Clinical Hypnosis, Maart 1993)

15

Harary probeert hier een punt te maken door deze Dr.Zeig en Dr. Tart, coryfeeën op het gebied van hypnotherapie, te citeren, ironisch genoeg zijn beide uitspraken  eigenlijk ondermijnend voor zijn argument dathypnotische trance meetbaar moet zijn.

Wat mij opvalt bij de bovenstaande punten van kritiek op de hypnotherapie in zijn algemeenheid, is het feit dat niet de werking, maar de aantoonbaarheid en meetbaarheid van de hypnotische staat wordt aangevochten.

Ik denk dat het meest afdoende antwoord hierop het al bovengenoemde citaat van Thurmann D. Mott is, wanneer hij zegt dat het geheel mogelijk is dat de hypnotische trance een bewustzijnstoestand is die de huidige meetmethoden nog te boven gaat.

HOOFDSTUK   V

DE VERKLARING VANUIT HET STANDPUNT VAN EEN PSYCHOLOOG

D.r Aric Sigman, psycholoog en bioloog, zegt in het BBC programma, I believe in miracles dat op 2 februari 2010 werd uitgezonden het volgende over shamanistische en andere genezers:

“I think when people get healed, they themselves probably have  an ability to make changes biologically in their bodies and why they have this ability and someone else doesn’t , is open to speculation.

Actually you are doing it yourself, but the fact that you are going to see somebody you are in awe of, somebody you profoundly belief has powers, in it’s self enhances no ends and will be a very big factor wether you’ll end up feeling changed.

It might be, in what they physically do, may not create the changes, but what they do is creating the changes in your mind, which then enable your mind to create changes in your body.

We humans have an astonishing ability to create physical changes in our bodies, just by the way we think.

We know that people who meditate regularly, can make certain parts of their brain, physically larger. Just by doing what you and I would call “doing nothing”.

We also know that by thinking and doing things you can change certain aspects of your immune system, your blood pressure and your heartrate.

I generally find that a lot of things we find mysterious and describe as mysticism in healing are actually skills that we almost all have buried in us, that we are very surprised exist.

A lot of it can be explained in more mechanical terms, we just haven’t been introduced to it that way.

For example chemicals like cytokines, which are involved in attacking tumors, or killer cells which can attack tumors, these substances can be produced in greater numbers and be more aggressive against tumor cells, if people feel more social support.”

( Sigman BBC 2/2/2010.)

Wat Dr. Sigman duidelijk stelt is dat de patiënten genezers bezoeken, waarvan zij een hoge verwachting en veel respect voor hebben. Je zou dus kunnen aannemen dat zij door hun verwachtingen, hoop, geloof en overtuigingen in een natuurlijke trance zijn. Vanuit deze natuurlijke trance worden biochemische veranderingen in het lichaam veroorzaakt, resulterend in genezingen op gang gebracht door datgene wat men het placebo effect noemt.

Dr. David R. Hamilton geeft in zijn boek, It’ s the Thought that Counts,The Power of Thought, Feeling en Faith,  ook nog enkele voorbeelden van hoe de biochemie aangestuurd kon worden door overtuigingen en emoties.

Hij zegt dat sommige stromen binnen de wetenschap het placebo effect inmiddels opvatten als de beweging van “moleculen van emoties”, ook bekend als neuropeptiden.                             De benaming “moleculen van emoties”, zegt hij, stamt van professor Candace Perth  uit haar boek Molecules of Emotion.

17

Wanneer iemand een placebo krijgt en die persoon gelooft dat het een echt medicijn is, geneest die persoon doorgaans.Dat komt doordat een overtuiging een gevoel van zekerheid is.  Het gevoel brengt in de hersenen neuropeptiden voort die zich naar de plaats van de ziekte bewegen en daar het natuurlijke genezende vermogen van het lichaam activeren.

Men neemt nu aan dat neuropeptiden een rol spelen in een groot aantal verschillende lichaamsprocessen, van hormoonregulering tot proteïnevorming, van celherstel na een ongeval tot geheugenopslag en pijnbestrijding.

Omdat neuropeptiden  ontstaan als gevolg van emoties, worden al deze processen beïnvloed door hoe iemand zich voelt.

Iedere gedachte en gevoel kan een kettingreactie van veranderingen in het lichaam veroorzaken.

Een  “onderbuikgevoel”, is bijvoorbeeld meer dan alleen een subjectief gevoel.

Het is ook een echte chemisch verandering in de onderbuik, daar waar de receptoren zich bevinden. Het gevoel leidt tot de productie van specifieke neuropeptiden in de hersenen en die laten specifieke receptoren in de onderbuik oplichten.

(Hamilton,  2005.)

Door onderzoek uitgevoerd door Fabrizio Benedetti aan de afdeling neurologie van de universiteit van Turijn is vast komen te staan dat neuropeptiden verantwoordelijk zijn voor pijnvermindering wanneer een persoon gelooft dat hij een medicijn krijgt.

Een ander onderzoek gepubliceerd in  Science toonde ditzelfde resultaat met behulp van een PET scan aan.( Hamilton, 2005.)

Dit zijn m.i. mooie voorbeelden van hoe sterk de geest en de emoties meetbaar hun invloed op de biochemie en andere onbewuste processen in het lichaam kunnen doen gelden.

18

HOOFDSTUK   VI

WHAT’S LOVE GOT TO DO WITH IT ?

” Love is the universal pattern of resonant energy, the universal harmonic.”

Dr. Leonard Laskow

( Spontaneous Evolution, 2009, blz 287.)

Overal in de literatuur wordt uitgebreid het belang van sociale ondersteuning, een netwerk en het zich veilig en vooral geliefd voelen in zijn omgeving.

Vooral het gevoel liefde te ontvangen en  in de gelegenheid zijn deze ook te kunnen geven is van onschatbare waarde.

In 1995 werd tijdens een onderzoek aangetoond dat wanneer baby ratjes de aanraking van de moeder onthouden wordt, er een ingrijpende vermindering plaats vind in het niveau van groeihormonen in het lichaam van de baby.

Groeihormonen zijn de substanties in het lichaam die er voor zorgen, dat cellen, organen en individuele lichaamsonderdelen tot ontwikkeling komen. Ze zijn dus van essentieel belang voor de opbouw van het lichaam van het kind.

Onderzoekers bestudeerden twee genen “c-myc” en “c-mac”, die een ander gen inschakelen (ODC), dat betrokken is bij de samenstelling van groeihormonen in het lichaam.

Aanraking door de moeder bevordert het aanmaken van deze eerste twee genen, wat leidt tot normale groei van een baby.

Onderzoek wees uit dat wanneer de aanraking van de moeder tien tot vijftien minuten achterwege,  er nog slechts 40% activiteit van het ODC gen waargenomen werd, resulterend in een afname van 60% van het groeihormoon.

Als de aanraking van de moeder echter wordt hervat  vertoont het ODC niveau een toename van 300%. Tevens werd aangetoond dat het gebied dat bekendstaat als de prefrontale kwabben sterker groeit als een kind in een positieve, liefdevolle omgeving opgroeit.

Eenmaal volwassen heeft dit kind een stel goed ontwikkelde prefrontale kwabben, die in verband worden gebracht met moeiteloze zelfexpressie, emotioneel goed aangepast zijn en spiritueel bewustzijn.

( Lipton, 2009,)

Een intrigerend onderzoek  is dat van Dr. Bernard Grad een Canadese bioloog.

Hij voerde experimenten uit met planten op het gebied van paranormaal genezen.

Hij bemerkte dat wanneer een paranormaal genezer zijn krachten op water projecteerde, dat de met dit water begoten planten beter en sneller groeiden dan controleplanten met normaal water.

In een ander experiment met psychiatrische patiënten en met name een depressieve man die het water een tijdlang vasthield, gebeurde het tegenovergestelde ; de groei van de planten werd afgeremd.  In latere experimenten werd tevens aangetoond dat het door de genezer behandelde water een fysieke verandering had ondergaan die werd aangetoond door de

19

manier waarop dit water  reageerde wat betreft de spectroscopische absorptie van infrarood licht. Tevens had het behandelde water een grotere moleculaire samenhang dan het niet behandelde water. ( beide voorbeelden  Hamilton 2006 )

Een ander experiment dat door de Californische chirurg Dr. Laskow  werd uitgevoerd bestond uit het behandelen  met helende geestkracht van kankercellen in petri schaaltjes.

De meest effectieve in gedachten uitgesproken intentie was “ga terug naar de natuurlijke orde en harmonie van de celdeling”.

Dr. Laskow zegt hierover in zijn boek  Healing with Love, dat zijn bedoeling niet was de kankercel te vernietigen,  maar deze te laten bestaan als deel uitmakend van de universele schepping. Liefde zegt hij, is de impuls tot eenheid, non-separatie, heelheid.

Als je de delen van jezelf die je wil afwijzen of veranderen met liefde en acceptatie tegemoet treed schep je een gelegenheid om de positieve levenskracht achter deze symptomen te ontdekken.

Hij noemt dit “loving it to death”.

“In the quantum Universe where everything is connected ,love is the glue that holds everything together. Love is the universal pattern of resonant energy,  the universal harmonic.” (Lipton,2009,blz.287.)

Laskow gelooft dat het tegenovergestelde van liefde niet haat is, maar afscheiding.

Laskow’ s methode gaat dus over een verbinding aangaan met de conditie of kwaal i.p.v. een afscheiding willen aanbrengen.

Als we een ziekte of levensomstandigheid ervaren  die we liever niet zouden hebben, is onze eerste impuls om het buiten te sluiten.

We hebben de neiging om ziekte te beschouwen als  een indringer die ons aanvalt i.p.v. van iets dat wij medescheppen.

Echter als we oprecht onze deelname  in de conditie of kwaal beleven, al begrijpen we deze niet, we kunnen beseffen, dat we meer verantwoordelijk zijn voor ons lot.

Healing, zegt Laskow, gaat over transformatie van de disfunctie.

( Lipton, 2009.)

Laskows manier van “een verbinding aangaan met de kwaal”, heeft denk ik mooie raakvlakken met de “Methode Dethlefsen”, deze illustreert hoe lichaams- en vooral orgaanmetaforen kunnen worden gehanteerd als aanzet tot een gesprek over  de levenszingeving van de cliënt.

In de methode staat “de zin van ziek zijn” centraal. De klachten verwijzen naar specifieke existentiële problemen. Hier is dus ook sprake van “de klacht als bondgenoot”.

20

HOOFDSTUK   VII

DE CONCLUSIE

Wat waarschijnlijk opvalt is het feit dat de term placebo effect niet alleen  in deze de titel dragende tekst veelvuldig valt, maar door de hele scriptie heen opduikt als een constante.

Deze ongelukkige term, die vaak de associatie opwekt van bedrog en nepmiddeltjes is denk ik de  verzamelnaam geworden van het effect dat ik in deze scriptie in een ander daglicht wil stellen.

Dit es het tot nu toe onverklaarbare effect dat we zien als er sprake is van genezing zonder wetenschappelijk verklaring. Wat de laatste jaren en uit enkele van de door mij aangehaalde therapieën en interventies wel blijkt, is dat er nu onomstotelijk wordt aangetoond, dat gedachten en gevoelens,zeer meetbaar hun effect hebben op de biochemie en zelfs op het DNA.

Dr. Swaab, Hoogleraar neurobiologie aan de UvA ,heeft hier de volgende opmerkingen over:

‘Ik heb wel eens gezegd, die ouderwetse huisarts is een wandelende placebo, iemand die je vertrouwt.                                                                                                                                     De farmaceutische industrie heeft voor dat placebo effect eigenlijk weinig interesse.

Wel in de zin van , wat doet dat middel ten opzichte van dat placebo effect? En dan laten ze zien dat er een significant verschil tussen is.

Maar de vraag is natuurlijk ook, wat doet dat placebo ten opzichte van niks?

Dat is een poot in het onderzoek die nooit wordt meegenomen en die ik graag zou willen zien.

Waarvan ik overtuigd ben, dat bij heel veel ziektes het grote verschil is tussen niks en placebo.”

( Dick Swaab, Holland Doc , 2009.)

Mijn probleemstelling, dat via het werken met trance, het zelfgenezend en regenererend vermogen het best wordt aangesproken wordt misschien aannemelijk aan de hand van de som van bovengenoemde voorbeelden.

Wat betreft het fenomeen trance, zoals ik dit al in de inleiding aangeef, denk ik dat we ons leven grotendeels in een zekere mate van natuurlijke trance doorbrengen. Ik vraag me zelfs af of de mens überhaupt in staat is, om langer dan enkele momenten,  die dan misschien “verlicht” heten te zijn, zich in een toestand van  “objectieve realiteit” te bevinden.

De keuze wat betreft de interventies die ik in mijn praktijk maak wat betreft het stimuleren van het zelfgenezend vermogen, bedienen zich op grond van de resultaten en blijkbare werkzaamheid van de door mij gegeven voorbeelden veelvuldig van trance.

Ik denk dan  aan het toepassen van symbooldrama en specifiek de lichaamstochten, omdat ik dat een hele prettige manier vind om de client zijn eigen hulpbronnen te laten ontdekken en eigen te laten maken.

21

Tevens zet ik visualisaties in zoals die van Simonton en Laskow met zijn benadering van de kwaal vanuit liefde, die voor algehele heling en alle methoden die de client zich laten richten op het exploreren van de klacht en helpen contact te maken met die processen die de genezing op gang doen laten komen.

Wat ik in mijn praktijk doe is de focus leggen op het heel zijn, op zowel het lichamelijk als geestelijke vlak. Ik denk dat de ons aangereikte technieken en interventies uit de Integratieve Psychotherapie prachtige werktuigen zijn om dit te bereiken.

De traditionele Chinese denkwijze die ervan uitgaat dat een arts de gezondheid van een patiënt dient te onderhouden, i.p.v. dat je hem inschakelt op het moment dat je ziek wordt, vind ik een inspirerende gedachte en wil deze zeker in de praktijk gaan brengen.

Mijn intentie is om via het gebruik van trance, en het daarmee gepaard gaande placebo effect, het zelfgenezend vermogen op te wekken en te gaan werken aan preventie, versterking op alle vlakken, anti-aging en een verbeterd immuunsysteem.

Ik denk dat dit een verbreding van de Integratieve Psychotherapie zou kunnen inhouden.

Ofschoon hier natuurlijk al heel veel wordt gewerkt en bereikt met trance,  wil ik het accent nog meer gaan leggen op het zo optimaal mogelijk laten functioneren van het lichaam

22

LITERATUURLIJST EN BRONVERMELDINGEN

Bruce H. Lipton Ph.D.,Spontaneous Evolution,   1e druk 2009 Verenigde Staten.

Dr. David Serban-Schreiber, Uw brein als medicijn, 22e druk 2009 Utrecht/Antwerpen.

Dr. David R. Hamilton, Het is de gedachte die telt, 1e druk  2005, Deventer.

Kees Meijer, Handboek Psychosomatiek, 3e druk, 2003  Baarn.

Hans ten Dam, Catharsis en Integratie, 2e druk 2001, Ommen.

R. Baker Bausell, Snake Oil Science, 1e druk 2007, Oxford.

K.Harary, artikel The trouble with hypnosis, Psychology Today, maart 1992.

John E. Dodes, artikel The Mysterious Placebo,Sceptical Inquirer, jan/feb 1097.

Mohan Rai,BBC documentaire, I believe in miracles,2/2/2010 , BBC3.

Dr. Aric Sigman, BBC documentaire, I believe in miracles, 2/2/2010, BBC3.

Prof. Ellen Langer ,Horizon, BBC documentaire, Don’t grow old, 9/2/2010,BBC2.

Prof.Annette Karmilow-Smith,  BBC documentaire, What makes a genius, 24/2/2010, BBC2.

Dr Edgar Danson UCLA, Unexplained mysteries, Zone Club, 24/2/2010.

Dr Christopher de Charms, Weird connections, Discovery Science, 31/7/2010.

Dick Swaab, Neurobioloog UvA, Holland Doc24, 12/11/2009.

Jos Olgers,NVBH, 4/4/2010.

Dick Swaab,Effectieve Placebo’s, NRC Handelsblad, 12/3/2008.

Bas Heijmans, Moleculair Epidemioloog LUMC, www..nl/ kennislink publicaties/zestigjaar-nabollen-en-bonnen,, geraadpleegd 2/3/2010.

Rachel Yahuda PH.D.,Mount Sinai School of Medicine, The Effect of Maternal PTSP In Utero Trauma Exposure on Behaviour and Temperament in the 9-Month-Old Infant,

geraadpleegd 2/3/2010.

Tag: Zelfgenezend vermogen.

Categorie: Zelfgenezend vermogen.

Link: Zelfgenezend vermogen.